Περιοδικό Ως3

από andy Σαβ Νοε 07, 2009 7:35 pm

ΦΑΙΗ ΞΥΛΑ
ΣΤΟ ΓΥΑΛΙ, ΣΤΟ ΠΑΝΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΑΝΙΔΙ
Περιοδικό Ως3 Xyla_04

... Για ό,τι αγαπάς βρίσκεις χρόνο. Κυρίως, γιατί το έχεις ανάγκη...

Πρωταγωνίστρια σε τρεις ταινίες της φετινής σεζόν, στη σκηνή έρχεται αντιμέτωπη με ένα κλασικό, πλην επίκαιρο κείμενο, ως Ιρίνα στις «ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ» του Τσέχοφ. Η πολλαπλή παρουσία της στο γυαλί, στο πανί και στο σανίδι, δίνει αφορμή για μια εκ βαθέων εξομολόγηση στο Ως3. Ανοικτή στις προτάσεις και ευρύχωρη στις προθέσεις, με κατασταλαγμένες απόψεις και χωρίς προκαταλήψεις, η Φαίη Ξυλά, κλέβει την προσοχή μας και φωτογραφίζεται σε ατμόσφαιρα ρετρό και γιορτινή.

Λυγερόκορμη, πρόσχαρη, ωραία...
Χρώματα ανοιχτά, βλέμμα γαλαζοπράσινο. Μια αέρινη φιγούρα, ένα ευπροσήγορο κορίτσι, μια αξιοπρόσεκτη παρουσία τόσο στο θεατρικό σανίδι όσο και στα τηλεοπτικά πλατό. Από πολύ νωρίς, μέχρι σήμερα, οι επιλογές της τη δικαίωσαν, με ευμενή και αρκούντως ενθαρρυντικά σχόλια: «ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ» με το Εθνικό θέατρο, «ΠΛΟΥΤΟΣ», «ΣΑΜΙΑ» κ.ά. με το Κρατικό Βορείου Ελλάδος, «ΥΨΗΛΗ ΤΑΣΗ» στο Αμόρε, είναι μερικές από τις θεατρικές παραστάσεις που συμμετείχε, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι την είδαν στις μεγάλες αθηναϊκές σκηνές, με έργα επιτυχίες, όπως το «PROOF» (σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη), τα «ΟΡΓΙΣΜΕΝΑ ΝΙΑΤΑ» ή το «HYSTERIA πρόπερσι με τον Λάκη Λαζόπουλο στο Βρετάνια. Αγνοώντας στεγανά και κλισέ που περιορίζουν τις δυνατότητές της ως ηθοποιού, εμπιστεύεται την «εναλλακτική» Άντζελα Μπρούσκου, συμμετέχοντας στην «ΗΛΕΚΤΡΑ» που είδαμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, ενώ με το περσινό «ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ», αποδεικνύει τους λόγους, που τη θέλουν να συγκαταλέγεται στις ευγενείς ελπίδες των ηθοποιών της γενιάς της. Κερκυραϊκής καταγωγής, παίζει στο θέατρο από τα δώδεκα, συμμετέχοντας για χρόνια στην παιδική σκηνή της Καλλιτεχνικής Σχολής του νησιού. Σπούδασε ναυτιλιακά στο Λονδίνο («...έκανα βόλτες στην Ευρώπη, τρώγοντας το επίδομα σπουδών του μπαμπά», λέει για να σχολιάσει χαριτολογώντας τα πρώιμα .ανήσυχα νιάτα), ενώ συνάμα, ξεκίνησε μαθήματα υποκριτικής σε κολέγιο. Επιστρέφοντας, βρίσκεται στη δραματική του Εθνικού, από όπου τέλειωσε το '99, οπότε ξεκινά και τη θεατρική της καριέρα.
Γνωστή στο πανελλήνιο, γίνεται, χάρη στις τηλεοπτικές της εμφανίσεις. Από το ντεμπούτο της στο «ΦΕΥΓΑ» της Μιρέλλας Παπαοικονόμου (Mega), μέχρι το «ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ» στον Alpha και την πετυχημένη «ΕΠΑΦΗ», η μελαχρινή Φαίη Ξυλά (έβαψε καστανά τα χρυσόξανθα μαλλιά της για τις ανάγκες του τηλεοπτικού «ΓΙΟΥΓΚΕΡΜΑΝ» που προτείνει φέτος ο ΑΝΤ1), μετράει ουκ ολίγες επιτυχίες, στη μέχρι σήμερα καριέρα της. Πολλοί, τη θυμούνται να κλέβει εντυπώσεις στο -σύντομο μέχρι στιγμής- πέρασμά της από τη μεγάλη οθόνη: τόσο ως οδηγός νεκροφόρας με καυτά σορτς, που αποπλανεί τον Χρήστο Λούλη («ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ ΜΕ ΜΕΛΙ» της Όλγας Μαλέα), όσο και ως σέξι νοσοκόμα, που αναπτερώνει το ηθικό του μελλοθάνατου Σπύρου Παπαδόπουλου («ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ» του Νίκου Παναγιωτόπουλου), ενώ το μέλλον μπροστά της διακρίνεται ευοίωνο, καθώς πρωταγωνιστεί στις «ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ» του Βασίλη Βαφέα που είδαμε στο Φεστιβάλ, στο «ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ» της Χριστίνας Κρόκος που θα δούμε τον Γενάρη, ενώ πριν λίγο καιρό, τέλειωσε τα γυρίσματα στο «ΜΟΛΙΣ ΧΩΡΙΣΑ» του Βασίλη Μυριανθόπουλου.
Φέτος, τη συναντάμε επίσης στις «ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ» που ανεβάζει η Μαριάννα Κάλμπαρη στο θέατρο Τέχνης της Φρυνίχου (σημ. οι άλλες δύο είναι η Ναταλία Δραγούμη και η Γωγώ Μπρέμπου), μέχρι το Φεβρουάριο, ενώ έπεται και συνέχεια...

Φέτος είχα μια πολύ δημιουργική χρονιά.
Το καλοκαίρι στα γυρίσματα, έζησα απρόσμενες στιγμές χαράς, τόσο στον «Γιούγκερμαν» ή στις ταινίες, όσο και στις πρόβες με τα κορίτσια και τον ...Τσέχοφ. Δεν ξέρω ποια θα είναι τα αποτελέσματα των μηνών που έζησα μέσα σε αυτήν τη δημιουργική ένταση, πάντως εγώ πέρασα θαυμάσια.

Στην ταινία του Βασίλη Βαφέα «συνωμοσίες γυναικών»...
Υποδύομαι την Αθηνά, πρόσωπο που παίζει καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης. Δε θα έλεγα ότι είμαι η μοιραία γυναίκα, απλά, όταν και όπου εμφανίζομαι, αλλάζω τα δεδομένα στην πορεία της ιστορίας. Τον Βασίλη Βαφέα τον αγαπώ πολύ και χάρηκα τη συνεργασία μας. Μου αρέσει η ματιά του, το κέφι του μου ταιριάζει, με ενδιαφέρει ο τρόπος που δουλεύει τους χαρακτήρες του. Θεωρώ τιμή μου που έπαιξα με τον Κώστα Βουτσά, ενώ καταπληκτικός είναι ο συμπρωταγωνιστής μου Αλέξανδρος Τσακίρης και χαίρομαι που δούλεψα μαζί του.

Το «γαμήλιο πάρτι» διαθέτει χιούμορ και κέφι.
Είναι μια πολυπρόσωπη, διεθνής συμπαραγωγή, που σκηνοθετεί η καταξιωμένη στο Χόλιγουντ Κριστίνα Κρόκος. Εκεί, υποδύομαι την Μαρίνα, μια γυναίκα ανεξάρτητη και δυναμική, ακτιβίστρια, ερωτευμένη με τον καλό της, που έχει πλήρη συνείδηση γιατί παντρεύεται. Επιλέγει παραδοσιακό κρητικό γάμο για το χατίρι γονιών και συγγενών, ο γάμος τελείται και εκεί αρχίζει η τρελή και απρόβλεπτη πλοκή της ταινίας, στο δρόμο προς τη γαμήλια δεξίωση. Πρώτα ένα λάθος στο προσκλητήριο, μετά ένα ποτήρι κόκκινο κρασί που λεκιάζει το νυφικό, εν τέλει, πολλά και διάφορα κωμικοτραγικά περιστατικά, φέρνουν στα όρια το νιόπαντρο ζευγάρι, που φτάνει μέχρι και στα πρόθυρα του χωρισμού... Συμπρωταγωνιστής μου είναι ένας γνωστός ηθοποιός της Αυστραλίας, ο ελληνικής καταγωγής Άλεξ Δημητριάδης. Στην αρχή, όταν μου τηλεφώνησε ο Μάκης Ραζής, ο casting director, σκέφτηκα ότι δε θα τα κατάφερνα, «πηγμένη» όπως ήμουν με τα γυρίσματα του Γιούγκερμαν. Του είπα, ότι δεν είμαι ξανθιά πλέον και μου απάντησε ότι επιμένει. Όταν συνάντησα την Κριστίνα και αφού συζητήσαμε αναλυτικά, πείστηκα. Μιλήσαμε για το πώς ήθελε να είναι η ταινία, ποιο είναι το ύφος της, τι ήθελε από μένα, κλπ., πώς θα τα καταφέρναμε με τους χρόνους, αφού είχα φουλ τάιμ γυρίσματα... Επέμενε και προσπάθησε πολύ να με πείσει, προχωρώντας σε συνεννοήσεις με τα εκατέρωθεν γραφεία παραγωγής, ώστε να βολέψει το όρντινο. Τα κατάφερε και έτσι δέχτηκα. Μαζί της, ένιωσα να επικοινωνώ, μου έβγαλε μια καλή αίσθηση. Ενώ στην αρχή δεν το έβλεπα θετικά, μόλις τη γνώρισα, αποφάσισα να το κάνω. Με έπεισε.

Νιώθω ευτυχής για την επαφή μου με τον Τσέχοφ και την αλήθεια του.
Για μένα οι «ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ» και αντίστοιχα κλασικά κείμενα, παραμένουν πάντα σύγχρονα, γι' αυτό και θεωρούνται και διαχρονικά. Κατ' αρχήν, η μετάφραση της Μαριάννας Κάλμπαρη είναι πολύ καλή, αποδεικνύοντας την επίκαιρη γραφή του Τσέχοφ, χωρίς να χάνει την ουσία του. Το κείμενο είναι αυτούσιο, δε διασκευάζει ούτε παραποιεί τα γεγονότα, απλά μεταφέρει τη δράση στη δεκαετία του '80 και στα χρόνια της περεστρόϊκα. Θεωρώ ότι ο Τσέχοφ, μπορεί να μεταφερθεί σε κάθε εποχή, γιατί μιλάει για κάτι διαρκές: το όνειρο του ανθρώπου να κατακτήσει την τελειότητα. Κάτι που συμβαίνει πάντα. Γι' αυτό λέω ότι είναι πάντα μοντέρνο. Κάθε άλλο παρά αταίριαστο είναι στη σημερινή εποχή. Αντίθετα, διαθέτει μια ζωντάνια...

Κυρίαρχο ρόλο στο θέατρο...
...παίζει ο ηθοποιός. Στο σινεμά, συμπράττει, συμμετέχει ενεργά ως ερμηνεία. Εκεί, όμως, ο σκηνοθέτης κάνει κουμάντο, αυτός καθοδηγεί το σύνολο όσων συμμετέχουν και αυτός υλοποιεί ένα σύμπαν -συχνά μαγικό- όπου εσύ ως ηθοποιός, καλείσαι να επιτελέσεις το κομμάτι δουλειάς που σου αντιστοιχεί. Ο σκηνοθέτης είναι αυτός που δίνει με τη ματιά του μια διάσταση, που ούτε μπορούσες να φανταστείς, και στη συνέχεια, ο διευθυντής φωτογραφίας ή ο μοντέρ, τελειοποιεί το οπτικό αποτέλεσμα. Ο ηθοποιός στο σινεμά, εμπιστεύεται την υποκριτική του στα χέρια άλλων. Ομαδική, βέβαια, είναι και η δουλειά στο θέατρο. Με τους άλλους ηθοποιούς, μοιράζεσαι τις προθέσεις αλλά και τις ευθύνες μιας παράστασης. Όταν βρίσκεσαι σε μια παράσταση, οφείλεις να αφιερωθείς στην ομάδα. Συμβαίνει το ίδιο, όπως στο ποδόσφαιρο. Βέβαια, δε συμβαίνει πάντα. Για μένα είναι πάντα ζητούμενο -έτσι έχω μάθει, αυτό διδάχθηκα στη σχολή: πώς να υπηρετήσω ένα κείμενο, ένα έργο, λειτουργώντας μέσα στην ομάδα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που μου αντιστοιχεί, μέσα στην ομάδα.

Δε σνομπάρω την τηλεόραση...
Δεν τη θεωρώ υποδεέστερη επιλογή, την αντιμετωπίζω το ίδιο σοβαρά με κάθε άλλη δουλειά μου, στο θέατρο ή στον κινηματογράφο.

Δεν μου έχει τύχει να παίξω σε άδεια αίθουσα.
Να βρεθώ αντιμέτωπη με 3-4 θεατές. Δεν ξέρω πώς είναι, αλλά μπορεί να συμβεί. Ακούγεται στενόχωρο. Μου αρέσει το θέατρο να γεμίζει κόσμο. Αυτό που προτείνεις, θέλεις κατ' αρχήν να αρέσει στους άλλους. Αυτό επιδιώκεις. Όχι να κάνεις σουξέ ή να σπάσεις ταμεία. Τώρα, αν κάτι δεν πάει καλά, όσο απογοητευμένος κι αν νιώσεις, θεωρώ χρέος σου, απέναντι σε αυτούς τους 3-4 που σε τίμησαν και ήρθαν, να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου.

Την αποτυχία δεν τη σκέφτομαι ποτέ.
Σε κάθε δουλειά, μπαίνω πιστεύοντας ότι θα πάει καλά. Δεν ξέρω πώς ακούγεται, αλλά ουδέποτε είχα εκ των προτέρων ανησυχία ότι δε θα πάει. Συμμετέχοντας στην περιπέτεια κάθε συνεργασίας, ελπίζεις να πάει. Ούτε καν σκέφτεσαι την αποτυχία. Μπορεί όμως και να μη μπορέσεις να επικοινωνήσεις με το κοινό. Τι να κάνουμε, δεν έγινε και η συντέλεια του κόσμου! Μαθαίνεις κι από αυτό, δυναμώνεις τις αντιστάσεις σου, βελτιώνεσαι και πας παρακάτω!

Οι περισσότερες φιλίες μου είναι σχέσεις χρόνων.
Με την κολλητή μου Γιάννα, είμαστε φίλες από τα χρόνια της σχολής, με την Τάνια παιδιόθεν, με το Φάνη το Μουρατίδη, κάνουμε παρέα καθημερινή, είμαστε αυτοκόλλητοι σχεδόν... Έτσι πιστεύω για τις σχέσεις: όταν αγαπάς κάτι πολύ, δεν το χάνεις. Ακόμα κι αν δεν προφταίνεις, αν δουλεύεις πολύ και δεν σου περισσεύει χρόνος! Για ό,τι αγαπάς, βρίσκεις χρόνο. Κυρίως, γιατί το έχεις ανάγκη... Για μένα, οι φίλοι μου είναι η οικογένειά μου. Υπάρχουν βέβαια και φιλίες που έχουν χαλάσει ή έχουν διαλυθεί, κάτι που με έχει στενοχωρήσει. Νομίζω, όμως, ότι οι πιο ουσιαστικές, οι πιο πολύτιμες για μένα σχέσεις, είναι αυτές που υπάρχουν εδώ και χρόνια. Και εύχομαι να υπάρχουν και στα επόμενα! Αυτό είναι πάντα το ζητούμενο. Να έχεις πάντα δίπλα σου, τους δικούς σου ανθρώπους. Δεν το βρίσκεις σε όλους. Είναι παρήγορο όταν το βρίσκεις με κάποιους, γι' αυτό δεν τους παρατάς, τους χρειάζεσαι, γι' αυτό τους φροντίζεις. Οι σχέσεις, οφείλουν πάντα να είναι προτεραιότητα!